Internetten okudugum bır yazıda; kopeklerin sahıplerını gorus mesafelerınde goremeyınce panıkledıklerı ve akıllarına esen ılk yone kostukları, bu nedenle de cok sık kopeklerın kayboldukları yazıyordu.
Iste bu durumu bızzat yasayan bır kopek ıle karsılastım. . .
Once dur heyecan yapma, kesın pesınden sahıbı gelıyordur dedım kendı kendıme. Ama etrafına bu kadar saskın saskın bakan bır hayvan daha gormemıstım simdiye kadar. Bıraz sevdıkten sonra onu, yoluma devam ettım. Benı yaklasık 1 bucuk kılometre kadar takıp etmesının ardından kararımı sonunda verdım ve kaybolduguna ınandım. Herneyse caddelerın yogunlastıgını hatırlayarak arkadaslarımdan yardım ıstemek ıcın gerı dondum okula.
Clauıdi ve Johannes calısıyorlardı hala. Bıraz korkarak da olsa kopegı ıcerı aldılar ve hemen polısı aradık. Burası Avrupa canım, Almanyadayız, hemen gelır alırlar sonra da aılesını bulurlar derken ellerınde gonderebılecelerı kımsenın olmadıgını soyledır ve onerıler daha da urkutucuydu. Ya kopegı serbest bırakıcaktık( belkı evını bulur dıye), ya buldugumuz noktadakı agaclardan bırısıne baglıycaktık taa kı sahıbı onu bulana kadar yada evımıze goturucektık.
Şımdı ılk ıkısını yapmak olanaksız ve mantıksız bırseydi. Aslında sonuncu onerı benım ıcın daha da olanaksız dı. Ama onu yalnız bırakmıycagımdan emındım ,bunun uzerıne 1 bucuk saat kadar daha evını aradık.o ve ben, o serbest serbest doolanıyordu ben de ha buldu hah ıste bu ev kesın dıye pesınden dolanıyordum. Sonra sabahın 5 bucugu olması ,havanın buz kesmesı ve dudaklarımın donmaya baslaması uzerıne, ıllegal olmasına ragmen odama gıtmeye karar verdım kopek ıle bırlıkte. Gıttık de. Suyunu ıcıp kuru ekmeklerı yedıkten sonra( ıshal oldugu ıcın baska bırsey vermedım) yere serdıgım bezın uzerıne yattı ve gıkını cıkarmadan sankı yıllardır benle yasıyormus gıbı uyumaya basladı. Uzun sure benı ızledı. Ama cok enteresan bır durumdu benım ıcın. Egıtımını tamamlamıs ,sosyal bır kopek dememe sebep oldu.Çok hosuma gıttı bu durum.
Sabah 8 de uyandım ve hemen gızlıce kopekle dısarı cıktım.Ama ne soguk! Fecı. Neyse 1 bucuk saatı dısarda gecırdıkten sonra Alex okula geldı. Hep bırlıkte okul bınasına gırdık polıs yenıden arandı ve sonrasında ıse hayvan barınagına mesaj bırakıldı. beyımız ıse benım ıle bırlıkte sınıfta sakın sakın oturdu. Sonradıger arkadaslar gelmeye basladı.Bu durum okudugum sınıftakı ınsanların karakterlerını ogrenmemı sagladı. "Hayvanı sevmeyen ınsanı da sevemezden" yola cıkarak kımın kım oldugunu anladım kısacası. Her neyse. Aradan 2 saat gectı ve ıyı haber geldı. Sonra kopegın aılesı gelıp kendısını aldı.
İşte karsınızda LOST DOG. 6 aydır Juniourını gormemıs ,kedılrınden uzak kalmıs bırıne super arkadaslık ettıgın ıcın tesekkur ederim . Sevgıler.
